تنها بانوی المپیکی وزنه‌برداری ایران از انگیزه‌هایش برای بازگشت می‌گوید/ جهانفکریان: به فکر مدال جهانی‌ام

به گزارش خبرگزاری تسنیم، پریسا جهانفکریان امسال اتفاقی را رقم زد که چند سال پیش، در روزهایی که پوشش بانوان ایرانی مورد تایید نهادهای بین المللی و داخلی کشورمان قرار گرفت تا استارت رسمی وزنه‌برداری دختران کشورمان زده شود، هرگز کسی نمی‌توانست پیش بینی‌اش کند.

او درحالیکه به نظر می‌رسید دختران ایرانی هنوز فاصله بسیار زیادی تا رکوردهای جهانی و المپیک دارند، موفق به کسب سهمیه المپیک شد. انصراف ورزشکار ساموآ در تیر ماه، باعث شد که جهانفکریان در دسته فوق سنگین بانوان جواز حضور در المپیک را به دست آورد، این اتفاق بسیار ویژه و بزرگی بود اما این وزنه‌بردار به دلیل آسیب دیدگی و ناامیدی از رسیدن به سهمیه، دستش را جراحی کرد و این فرصت بزرگ از او گرفته شد.

عدم حضور جهانفکریان در المپیک، هرگز از کار بزرگ او نمی‌کاهد، او هرچند بعد از المپیک حضور در جهانی ازبکستان را هم از دست داده اما انگیزه‌های بالایی برای بازگشت مقتدرانه به تخته دارد.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد وضعیت دستش بعد از جراحی گفت: تقریبا سه ماه است که دستم را باز کردم، دو ماه فیزیوتراپی انجام دادم و یک ماه است که تمرین وزنه را آغاز کرده و در تهران تمرین می‌کنم. خداراشکر وضعیتم خوب است، پزشک معالجم گفته باید آرام آرام پیش بروم و رکوردم را با احتیاط بالا ببرم که مشکلی پیش نیاید. شاید 6-7 ماه طول بکشد که به رکوردهایم برسم.

این وزنه‌بردار یاسوجی در مورد اینکه آیا به بازی‌های آسیایی خواهد رسید یا نه؟، خاطرنشان کرد: ان شاءالله که برسم. فعلا که تمرین می‌کنم و باید دید وضعیت بدنم تا 4-5 دیگر به چه شکل خواهد شد.

جهانفکریان در پاسخ به این سوال که آیا با فدراسیون وزنه‌برداری در خصوص وضعیتش در ارتباط است؟، ادامه داد: با خورشیدی در ارتباط هستم. هنوز نمی‌دانم دقیقا چه مسابقاتی در پیش است. حالا باید مسابقه جهانی تاشکند تمام شود تا در مورد مسابقات آینده صحبت شود.

او در واکنش به این موضوع که آیا ناراحتی اش بابت از دست دادن المپیک بعد از کسب سهمیه، از بین رفته است؟، گفت: به هرحال من آسیب دیده بودم و ناراحتی هم چیزی را عوض نمی‌کرد. حالا به برگشت فکر می‌کنم و اینکه به رکوردهای قبلی هم برسم. باید تمرینات حرفه‌ای را پشت سر بگذارم.

وزنه‌بردار بانوی 26 ساله افزود: من راه خیلی سختی را طی کردم، شرایط سختی را گذراندم، وقتی بعد از چنین مسیری، آسیبی می‌بینی که کارت به مرحله عمل جراحی می‌کشد، بازگشت دوباره خیلی سخت می‌شود. بعد از آن من تمام تمرکزم را روی این گذاشتم که دستم را درمان کنم و برگردم. کنار آمدن با این موضوع سخت بود، هر ورزشکاری برای حضور در المپیک تلاش می‌کند و طبیعی است اگر این موقعیت را از دست بدهی، خیلی ناراحت کننده است. من دو سال تمام به خاطر کسب سهمیه، تلاش کردم و نتیجه تلاشم را گرفتم اما به خاطر آسیب دیدگی نتوانستم به المپیک بروم.

جهانفکریان در مورد اینکه آیا رسیدن به کسب سهمیه بیشتر انگیزه‌هایش را افزایش داده و یا اینکه عدم حضور در توکیو او را ناامید کرده است، گفت: شک نکنید انگیزه‌هایم خیلی بیشتر شده است.

وی همچنین در خاتمه در مورد اینکه تا پیش از کسب سهمیه، نام او خیلی در رسانه‌ها به عنوان شانس اول وزنه‌برداری بانوان برای حضور در المپیک مطرح نبود، تاکید کرد: ورزشکاری که دنبال سهمیه المپیک و مدال باشد، خیلی به دنبال این نیست که در رسانه کارش را دنبال کند. من تا قبل از کسب سهمیه، خیلی در رسانه‌های بُلد نبودم، خودم هم نمی‌خواستم این اتفاق بیافتد تا تمرکزم روی کارم باشد. هدفم کسب سهمیه بود نه در مطرح شدن.

انتهای پیام/